Fræðslublað Eflingar

Jóhanna samsamar sig baráttu Eflingarfólks enda var hún einstæð móðir í „hundrað ár“ eins og hún segir sjálf og þurfti að lifa af lágum launum. „Ég styð baráttu Eflingar heilshugar og það er mikilvægt að efla baráttuandann og gefa fólki sanngjörn laun fyrir það sem það vinnur við. Það veitir ekki af að hrista upp í fólki og hrista það saman. Barátta og bjart- sýni, það eru vopnin okkar, það hefur alltaf fylgt mér.“ En hvað myndi hún segja við þá sem hafa áhuga en þora kannski ekki að taka af skarið og mæta? „Láttu slag standa, hlustaðu á hjartað, taktu áhættu og láttu slag standa. Já, ég þori, get, ég vil,“ segir Jóhanna og vísar þar í texta baráttulagsins Áfram stelpur. „Ef maður þorir ekki gerist ekki neitt, það verður að taka þetta fyrsta skref og svo kemur næsta og næsta eftir það. Enginn þarf að hafa áhyggjur. Þetta verður bara gaman.“ Brosandi og glaðlynd tekur Jóhanna V. Þórhallsdóttir á móti blaðamanni Eflingar. Hún hefur tekið að sér að stjórna kór Eflingar eða baráttu- og bjartsýniskórnum eins og hún kall- ar hann. Jóhanna hefur víðtæka reynslu af kórastarfi, hefur bæði sungið og leikið og stofnað og stjórnað ótal mörgum kórum en hún stjórnaði m.a. Léttsveit Reykjavíkur í sautján ár. Eftir mörg ár í bransanum vatt hún kvæði sínu í kross og hellti sér út í myndlist. Hana var farið að klæja í puttana að taka aftur þátt í kóra- starfi þegar hún fékk símtal frá Eflingu og hún spurð hvort hún væri tilbúin að taka að sér Eflingarkórinn. Hún vill samt sem minnst tala um sjálfan sig og segir að athyglin eigi að vera á baráttu- og bjartsýniskór Eflingar. „Þetta verður kór sem syngur bjartsýnis- og baráttulög. Ég sé ekki endilega fyrir mér hefðbundinn kór heldur frekar leik- rænan kór, gjörningakór, blöndu af djass, blús og rappi með þjóðlegu ívafi.“ Allir sem áhuga hafa mega vera með og eru hvattir til þess. „Þetta er eins og að búa til hljómsveit,“ segir Jóhanna. „Kann einhver á bassa, trommur, söng? Það kemur í ljós þegar við byrjum hvað við erum að vinna með og ég hef engar áhyggj- ur af því. Sumir vilja bara vera bakraddir og það má, það er engin pressa og þeir sem ekki geta sungið geta verið með ásláttarhljóðfæri og tekið þátt í að tala í takt. Við notum þá hæfileika og kraft sem býr í félagsmönnum Eflingar. Þetta verður blanda af leikhúsi og söng. Það verður að vera eitt- hvað pönk í þessu, við getum ekki hljómað eins og síðasta lag fyrir fréttir.“ Jóhanna leggur áherslu á að það séu allir velkomnir hvort sem þeir tali íslensku eða ekki. „Það er bara æðislegt ef við fáum fólk inn með ný lög á fleiri tungumálum. Ég er opin fyrir því að allir komi með eitthvað í púkkið. Það skiptir máli að hugsa út fyrir rammann og gera eitthvað skemmtilegt. Þess vegna verður að vera bjartsýni í þessu, ég er baráttukona og hætti ekki fyrr en ég er búin að búa til eitthvað öðruvísi.“ „Ég vil fá sem flesta og hafa fjölbreytileika í þessu og að við skemmtum okkur. Þetta á ekki að vera leiðinlegi kórinn, við ætlum að skemmta okkur með tónlistinni.“ Hún segir að auðvitað muni kórinn koma fram á viðburðum og hann verði sem skrautfjöður á baráttufundum. „Þar kemur talkórinn sterkur inn – hærri laun! – betri kjör!“ kallar hún og klappar saman höndum. Með baráttu og bjartsýni að vopni Viðtal við Jóhönnu V. Þórhallsdóttur kórstjóra Eflingar Armed with struggle and optimism Interview with Jóhanna V. Þórhallsdóttir, choir director of Efling 28 FRÆÐSLUBLAÐ EFLINGAR-STÉTTARFÉLAGS Smiling and cheerful, Jóhanna V. Þórhallsdóttir welcomes Efling’s journalist. She was recently appointed as director of the Efling choir, which she calls the choir of struggle and optimism. Jóhanna has extensive experience directing choirs, as she has sang in, played in, founded and conduct- ed several choirs. She was the conductor of Léttsveit Reykjavíkur for 17 years. After many years spent working in choirs, she moved on into the world of visual art. She longed to take part in choir work again when she received a call from Efling asking her if she was ready to direct the Efling choir. She still wishes to speak as little as possible about herself, preferring to keep the focus on the Efling choir. “This will be a choir which sings songs of optimism and struggle. I don’t necessarily foresee a traditional choir but a dramatic choir, a mixture of jazz, blues and rap mixed with traditional Icelandic music.“ Anyone interested can join and is encouraged to do so. “It’s like starting a band,“ says Jóhanna. “Does anyone know how to play bass or drums or sing? Once we start it will become clear what we have to work with and it doesn’t really worry me. Some only want to sing backing vocals and that’s alright, no pressure, and those who can’t sing can play percussion instruments and participate by speak- ing in rhythm. We use the abilities and power which lives